Schat, ik zit nog even in m'n rechter hersenhelft

Hoe meer cliënten ik op een dag zie, hoe meer ik het gevoel heb dat ik een bepaalde zone in ga. Dat wordt ook af en toe bevestigt door mijn man die mij dan later vertelt dat wanneer ik tussentijds even theewater opzet in de keuken, hij mij maar ‘eventjes laat’. Hij voelt dan aan dat ik ergens anders ben. En dat gevoel klopt ook, ik vind het zelf een heerlijk gevoel. Mijn sessies houden niet op omdat het uur voorbij is, ik ben weliswaar niet meer zo met de inhoud van de sessie bezig, maar nog wel met de energie en gevoel die een sessie met zich meebrengt.


Je een uur lang verbinden met de ander, de emoties voelen en volgen. De verschillende energetische verschuivingen zelf voelen, is als het ware in de huid kruipen van de ander. Daardoor de ander ervaren in puurheid, zonder oordeel, maar vanuit hart en verbinding is iets dat niet stopt na 60 minuten. Het is ook zeker niet iets dat ik als iets vanzelfsprekends ervaar maar als een eer waar ik ieder uur weer opnieuw weer dankbaar voor ben.


Van de week kwam ik ook even binnen en vroeg Pat of ik de nieuwe kast op de slaapkamer aan de linker of rechter muur wilde. Ik merk dat dat moeilijk switchen is, alsof ik ergens uit moet en iets anders in mijn brein moet ‘aanzetten’.  Om er vanaf te zijn zei ik zoiets als: “Kijk jij maar, en als je er niet uitkomt dan kijken we er straks wel even naar.”


Misschien herken je het zelfde gevoel wel. Je bent bijvoorbeeld bezig met een lijst te maken van het een of ander, flink aan het brainstormen, herinneren, opsommen, je gaat in je hoofd al je gemaakte categorieën langs, en dan gaat de telefoon… je beste vriendin wil even je luisterend oor en gek genoeg voelt het als storend, dat gevoel van “nu even niet”, terwijl je weet dat je vriendin je altijd kan bellen voor wat dan ook. 


Dit heeft te maken met je hersenen en de activiteit die plaatsvindt in de twee verschillende delen van je brein. Het onderzoekend werk van onder andere Iain McGilchrist en Bonnie Badenoch helpt bij het begrijpen wat er gebeurt in onze hersenen.


Dat we twee verschillende hersenhelften hebben is ons wel bekend, vooral sinds de jaren 60 en 70 toen de eerste hersenoperaties plaats vonden kregen de verschillende functies van de twee hersenhelften veel aandacht. Er werd de indruk gewekt alsof beide delen van elkaar zijn gescheiden en onafhankelijk van elkaar zouden opereren. Links gebruik je voor taal en rechts voor emotie, links voor het rekenen en rechts voor je verbeeldingskracht. Men is er nu achter dat het een stuk complexer is. Het is niet waar dat je voor redenatie alleen maar je linkerhersenhelft gebruikt en voor emotie alleen je rechterhersenhelft. Je hebt beide nodig, taal gebeurt zowel in links als in rechts, de hersenhelften werken samen en vullen elkaar aan.



Het kan wel zo zijn dat je voor bepaalde activiteiten meer een beroep doet op links of op rechts. En  dat heeft dan invloed op hoe je de wereld om je heen beleeft. De verschillende hersenhelften geven ons als het ware twee verschillende versies van de wereld. We creëren en beleven een warme, levendige wereld vanuit rechts en de wereld voelt killer en sterieler aan vanuit links. 


Dat klopt ook omdat de linkerhersenhelft dat wat er in de rechter hersenhelft binnenkomt als het ware moet stil zetten. Dit ‘bevriezen’ is nodig om het vervolgens om te zetten in categorieën, orde, patronen, handelingen. De linker hersenhelft is ontworpen om vooral automatisch te werk te gaan. Deze hersenhelft waardeert termen als het is òf dit, òf dat. Het is of goed of slecht. Dit maakt de informatie simpeler om te verwerken en op te slaan. 


Onze rechterhersenhelft is ontworpen om in het hier en nu te zijn. Verbonden met de levende dynamische wereld om ons heen. Het is ontworpen om aandacht te hebben voor relaties, voor dat wat er in het hier-en-nu tussen jou en mij gebeurt. Het heeft een veel openere houding dan de linkerhersenhelft. Het is okay met het gevoel van ‘niet weten’. Het is ontworpen om om te gaan met wat het ook is dat zich ontvouwt. Het waardeert termen als het kan dit zijn, maar ook dat. Het kan verschillende ideeën en meningen naast elkaar leggen en met elkaar vergelijken. Het is dit rechter deel van je hersenen dat actief wordt wanneer je je verbonden voelt met de natuur of wanneer je je huisdier aait. 


Het is niet zo dat de de ene hersenhelft beter is dan de ander, we hebben ze allebei nodig om de wereld om ons heen te begrijpen en te organiseren. Hoe we onze hersenen inzetten bepaald hoe de hersenen zich ontwikkelen en eruit zien. Ik kan me voorstellen de hersenen van Mozart er heel anders hebben uitgezien dan die van Pythagoras.Hersenen zijn plastisch, vormbaar en kunnen veranderen. Dat maakt het mogelijk dat je bijvoorbeeld nieuwe levenspatronen kunt ontwikkelen.


Er zijn geluiden dat onze maatschappij een groeiend beroep doet op onze linkerhersenhelft. School is hier een goed voorbeeld van als je er over nadenkt. Ik vraag me dan ook af of er misschien een link te leggen valt tussen de het groeiende gevoel van individualiteit en het je niet meer verbonden voelen met de wereld en het groeiend gevoel van angst en bezorgdheid. Angst en stress activeren namelijk de linkerhersenhelft, daar waar er geen ‘wij’ gevoel is, daar waar het geïsoleerd en steriel voelt.


Zo kun je temidden van je vrienden op een feestje je toch behoorlijk alleen voelen als je op dat moment de wereld beleeft vanuit je linkerhersenhelft. 
Het verklaart ook waarom velen van ons het heerlijk vinden om in de natuur te zijn, deel uitmaken van de levende wereld om je heen. Het in relatie zijn met de elementen van de natuur doe je met je rechterhersenhelft. 


Het is fijn te weten waarom je je voelt zoals je je voelt en te weten wat je kunt doen om het te veranderen. Mocht de telefoon nu weer es gaan en jij bent nog niet in je relationele stukje van je brein. Zeg dan even tegen diegene aan de andere kant - Is het goed dat ik je zo even terug bel?
Het helpt om dan bijvoorbeeld even met de de hond of kat te kroelen, even de tuin in te lopen of om even je plantjes water te geven, kortom om dat te doen dat je verbind met je rechter hersenhelft. 


Dus de volgende keer als ik weer in mijn ‘zone’ zit temidden van mijn praktijk sessies in mijn en Pat vraagt of ik nog iets heb voor op het boodschappen lijstje, kan ik rustig zeggen
“Schat, ik zit nog even in mijn rechterhersenhelft!”


Spreekt dit je aan en zou je wel meer willen weten over hoe je je brein kunt inzetten om je blijer te voelen dan is misschien de workshop ‘Blij zijn begint in je brein’ wel iets voor jou.
Kijk op www,praktijkmarit.nl voor meer informatie