 Wat is het toch in langdurige relaties dat er naar verloop van tijd een soort ongeschreven contract ontstaat waarin we afspreken dat we elkaar niet zullen confronteren met moeilijke onderwerpen, of zaken waarvan we weten dat het de ander raakt.
Het antwoord heeft te maken met de relatie die wij hebben met het gevoel van status quo, we denken dat zolang er niets aan de hand is, er geen golven zijn of stormen opsteken, we een stabiele relatie hebben die veiligheid en zekerheid biedt. We komen vaak bedrogen uit met dit gevoel. Vooral als zich er conflicten en confrontaties voordoen, dan triggert deze status quo een stukje dat voelt alsof iets in ons niet langer bereidt is om zich aan het contract van inslikken en zwijgen te houden. Dan vliegt alle opgekropte frustratie er uit. Voor je het weet kan je je niet meer herinneren waarom de vlam überhaupt in de pan sloeg maar wat je wel weet is dat je geschokt bent van het lawaai en de ravage waar je ineens midden in zit. We schrikken hier vaak allebei zo van en kunnen het vaak geen uitleg geven waardoor het geregistreerd wordt als een no-go zone en zo wordt de motivatie om te streven naar een status quo alleen maar groter en maken we onszelf afhankelijk van deze schijn vrede. Een gevaarlijke vicieuze cirkel is dan ontstaan. Want status quo is de killer van langdurige relaties. De dynamiek tussen partners wordt voorspelbaar, we laten alleen de kanten zien die we al van elkaar kennen. De gesprekken verschuiven naar het oppervlakkige en voor je het weet biedt je tablet een stuk meer avontuur dan je partner. We raken de echte verbinding kwijt en daardoor ook de intimiteit. Alles wordt mechanisch en zo dus ook de sex. Je vraagt je af waar de tijd gebleven is zoals het was aan de begin van je relatie, toen het vlammetje nog knetterde, toen je niet genoeg van elkaar kon krijgen en je iedere keer blij verrast was als je weer iets nieuws te weten kwam over je partner. Het grote verschil is dat aan het begin van jullie relatie je beide nog een individu bent, de onafhankelijkheid die dan nog in tact is en de eigenheid die je zelf nog hebt zie je ook in de ander en dat is aantrekkelijk. Die ander wil je leren kennen, en dat voelt heel anders dan de ander nodig hebben! De dynamiek tussen jullie beide is die van avontuur, het ‘niet alles weten’ zorgt voor verlangen en risico’s durven nemen. Het is de dynamiek van ontdekkingen en verrassingen. De nieuwigheid van de ander zorgt dat je relatie sprankelt en geeft het een gevoel van flexibiliteit en vitaliteit. Willen we onze relaties duurzaam maken dan is het belangrijk je relatie naar het volgende stadium te brengen. Het is de fase van het terug claimen van je eigenheid en onafhankelijkheid zoals je die kent van voor je relatie. Durf de status quo te doorbreken en maak een begin met je eigen waarheid weer te uiten, ook als dat betekent dat je iets gaat zeggen wat je partner niet fijn vindt om te horen. In plaats van jezelf afhankelijk te maken van een schijn vrede leer je aan jezelf vast te houden ten tijde van een confrontatie. Je zult steeds steviger worden hierin en het zal gemakkelijker worden jezelf te uiten in je relatie. Door je tijdens een conflict open te blijven stellen voor de ander zul je samen een nieuw terrein opgaan. Doordat je beide steviger wordt in het jezelf uiten en confrontaties niet meer vermeden hoeven worden zullen jullie samen een nieuw evenwicht vinden. Sleur, verschil in verlangen, een relatie die zich afspeelt in de zijlijn in plaats van elkaar echt ontmoeten hoeft dus niet het begin van het einde te zijn, maar is juist het signaal dat je relatie toe is aan het volgende stadium. Je zult aspecten van je partner horen die je nog niet wist, je zult gevoelens zien die je nog niet eerder hebt gezien. Kwetsbaarheid en de ander op nieuw leren kennen wordt dan de nieuwe kracht in jullie relatie. |