Minder je best doen en meer ont-moeten!

Iedere maand denk ik weleens dit is de laatste blog die ik schrijf! Dan voel ik onzekerheid of ik wel iets op tijd ga vinden voor mijn maandelijkse blog en bekruipt me een drukkend gevoel van moeten schrijven.  En toch, je ziet het,  ik schrijf nog steeds, ook nu weer. 

Meer en meer durf ik te vertrouwen op een nieuw gevoel dat de afgelopen jaren is ontstaan.  Dit gevoel kan ik het best omschrijven als het niet meer moeten van mezelf; ont-moeten en geen spanning meer opzoeken; ont-spannen. Klinkt dat vaag? Ik zal proberen uit te leggen wat ik bedoel.

Ik ontdekte dat iedere keer wanneer ik me gespannen boven mijn bureau aantrof om een blog te schrijven, ik vooral gedreven was door de druk van de kalender en de druk van mezelf.  Het lukte me dan wel om een stukje op papier te krijgen, maar ik was er nooit tevreden mee. Het schrijven ging stroef en er ontbrak iets. Dat iets zou ik nu bezieling  noemen.

Mijn blogs ontstaan juist als ik het ‘willen schrijven’ compleet loslaat. Ook al is het al twee weken in de nieuwe maand en begint de tijd te dringen. Tja, waar die ideeën ook vandaan komen, ‘daar’ spelen tijd en kalenders geen rol!

Het kan zijn dat ik de was sta te vouwen, in de tuin bezig ben, de groente aan het wassen ben, kortom als ik ontspannen ben en de energie in mij stroomt, dat er zich ineens een onderwerp aandient. Als ik dàn ga zitten, gaat het schrijven vanzelf en is het schrijven een heerlijk, zelfs verslavend gevoel van iets dat samenkomt in mijzelf.

Ik ben dit een interessant fenomeen gaan vinden en hoe meer ik er op let, hoe meer ik de effecten van het ont-moeten en het ont-spannen ook ontdek in andere stukjes van mijn leven. In mijn praktijk merk ik dat ik op mijn best ben wanneer ik stop mijn best te doen. Klinkt misschien gek, een therapeut die haar best niet doet? Toch merk ik het keer op keer. Wanneer ik mij bewust aanzet te ontspannen, als het ware achterover leun in mijn stoel, niets wil maar ook niets verwacht en simpel ga met dàt wat er in het moment is, komt er een stroom van informatie tot mij vanuit mijzelf maar ook van buiten mijzelf. Er ontstaat een ware ontmoeting tussen de cliënt en mij die voelbaar wordt. 

Het tegenovergestelde gebeurt ook, ik stop de sessie wanneer ik merk dat het zweet onder mijn neus staat van inspanning; als ik te 'hard aan het werk' ben.
Inmiddels weet ik dat ik op die momenten tegen een stroom in aan het gaan ben. Dat kan aan mij liggen, maar het kan ook zijn dat ik bepaalde signalen van spanning in mijn cliënt niet heb opgemerkt. Ik raak dan steeds verder van mijzelf en dus ook mijn bron van informatie vandaan. Het beste is dan te stoppen en met de billen bloot te gaan, met andere woorden dan geef ik ook aan dat iets niet lekker loopt in de sessie en dat ik even een pas op de plaats wil maken. 

Ik vergelijk het met een spinnenweb. De spin is afhankelijk van een rustig, gebalanceerde en transparante spinnenweb om aan te voelen wanneer er een maaltijd in zijn web is gevlogen. Als er een obstakel aan zijn draden kleeft, dan zorgt dit obstakel voor weerstand dat met maar het kleinste zuchtje wind zijn volledige web heftig laat schudden. Dan is het gedaan met aanvoelen, dan moet het obstakel eerst ontruimd worden voordat de spin zich weer kan afstemmen op zijn energetische draden en kan voelen wat er gebeurt. 

In het klein gebeurt dat ook wanneer wij bijvoorbeeld een gespannen verwachting creëren. Deze spanning barricadeert onze ontvankelijkheid van een stroom aan energie die we omzetten in gevoelens en gedachten. Al onze aandacht stroomt naar het eind resultaat in plaats van dat we ons kunnen richten op het proces om daar te komen.

Spanning vormt weerstand in energie stroom, er ontstaat een energetische blokkade. Spanning ontstaat al door onszelf druk op te leggen, door ons verantwoordelijk te voelen voor iets of iemand, door onzekerheid te camoufleren, door je best te gaan doen. We creëren dan kleine obstakels in ons energieveld die vervolgens al onze energie opslokken. Spanning in je systeem neemt ruimte in beslag. Vaak zeggen mensen dat ze vol zitten. Spanning ontladen creëert ruimte. En dat voelt niet alleen lichter en ruimtelijker maar je maakt tegelijkertijd jezelf transparanter waardoor het leven letterlijk en figuurlijk door je heen kan stromen. Je laat gaan wat je niet kunt gebruiken en je observeert waar je wat aan hebt.

Ongemerkt kennen we dit wel. Je bent met een probleem gaan slapen en de volgende ochtend, terwijl je je tanden staat te poetsen schiet ineens de oplossing binnen. We moedigen onszelf en anderen aan om even in beweging te komen als we zitten te piekeren over een probleem, even te wandelen, letterlijk in een andere omgeving zijn helpt!
Die ont-spanning en ont-moeten laat nieuwe informatie binnen waardoor het probleem daarna anders aanvoelt.

Minder je best doen dus en meer ont-moeten! Hoe is dat voor een nieuw voornemen voor in het nieuwe jaar!