Relaties zijn groeimachines

Of het nu een relatie is met vrienden, collega’s, of je partner; het is in het samenspel met de ander waardoor we continu de kans hebben om onszelf te zien en te ontwikkelen. 


Ik zie mezelf nog op de barricades treden in het team op mijn vroegere school, denkend dat ik een belangrijke rol vervulde door het op te nemen voor mijn collega’s die hun ontevredenheid niet zo wilden uiten aan het management team. 
Pas later tijdens mijn eigen therapie zag ik in dat ik de dynamiek van thuis opnieuw op de werkvloer aan het creëren was. 


Mijn leidinggevenden symboliseerden mijn ouders en thuis had ik geleerd dat ik aandacht kreeg als ik mezelf zichtbaar maakte. Ik zag mijn vader als iemand die het voor anderen opnam en ik dacht dat wanneer ik dat ook zou doen ik zijn aandacht kreeg. Kortom, ik deed wat ik jarenlang deed, waar ik mezelf aardig in had geoefend. Op het moment dat ik me hier bewust van werd, was ik niet meer gedreven om de kooltjes voor een ander uit het vuur te halen. Een bevrijding; ik kon beginnen een andere kant van mezelf te laten zien en merkte dat ik ook gewaardeerd werd zonder ‘golven te maken’.


We zijn ons vaak niet bewust van onze patronen in relatie tot een ander, sterker nog; we omzeilen deze situaties liever als we ook maar het geringste gevoel hebben dat we uitgenodigd worden met een ander oog naar onszelf te kijken. 


We zijn nieuwsgierig naar andere culturen, verwonderen ons over de dierenwereld, maken verre reizen, trotseren bergpieken en extreme natuurverschijnselen, maar zelden richten we dezelfde interesse en verwondering op ons zelf.


Zo zijn we ook niet opgegroeid, al vanaf de geboorte is de boodschap dat we rekening moeten houden en zorg moeten hebben voor onze broertjes en zusjes, ouders, grootouders, en wordt ons verteld wat we moeten eten en wanneer we moeten gaan slapen. Het dicht bij jezelf blijven en je eigen behoeften herkennen wordt niet gestimuleerd.


Pas als we midden in een relatie crisis zitten zijn we vaak voor het eerst bereid naar ons zelf te kijken. Keer op keer in mijn praktijk zie ik dat wanneer we voorbij de initiële innerlijke weerstand gaan en dit nieuwe terrein in zichzelf verkent wordt men juist enthousiast wordt; “Hier wil ik meer van!”, mijn leven wordt gemakkelijker nu ik mezelf beter begrijp.


De mate waarin je de verbinding met jezelf aan gaat, bepaalt de mate waarin je de verbinding met de ander aandurft.  Zoals jij jezelf kent, zo wil je namelijk ook de ander leren kennen. Daar waar je meer jezelf als een geheel van lichte en schaduwkanten ziet, kun je ook de minder plezierige kanten van een anderen beginnen te zien.
Het is deze bewustwording die zo belangrijk is, eenmaal bewust van iets kan het niet meer onderdrukt worden, kan het ook niet onbewust met je gedrag rotzooien. 


Als we wat bekender worden met het verkennen van de hoogtes en dieptes in onszelf, eigen gedachten en gevoelens beter herkennen en begrijpen, weerspiegelt zich dat in de relatie en komt er ruimte om de ander ook beter te begrijpen, ook als hij of zij kanten heeft die je misschien niet gemakkelijk vind. 


Hoe authentieker we zijn in relatie met onszelf hoe gemakkelijker relaties lijken te gaan.