Je bent volledig normaal!

Verdriet is een normale reactie op verlies en het uit zich op verschillende manieren. 

Als je…

• gevoel hebt dat niemand je begrijpt
• kwaad bent op jezelf 
• te veel of te weinig slaapt
• verandering merkt in eetpatronen
• boos bent op dokters en mensen in de zorg of hulpverlening
• gevoel hebt dat vrienden meer of minder contact zouden moeten zoeken met jou
• dingen hebt gekocht die je niet nodig hebt
• overwogen hebt alles te verkopen en te verhuizen
• hoofdpijnen, buikpijnen, lichamelijke uitputting, lichamelijk pijn
• je ondragelijk alleen of somber voelen
• je miserabel en verlamd voelt
• zo maar moet huilen zonder duidelijke reden
• merkt dat je obsessief terugkerende gedachten hebt
• vergeetachtig bent, in de war en/of afwezig
• iedere dag boodschappen doet of winkelt
• vergeet waarom je ergens bent of heen gaat
• vrienden opbelt en behoefte hebt om lang te praten
• vrienden opbelt en abrupt behoefte voelt om gesprek te af te breken
• geen zin in sociale activiteiten
• boos wordt omdat je je alleen gelaten voelt
• moeite hebt je te concentreren op iets wat je leest, schrijft of aan het bekijken bent
• je mensen hoort praten maar niet registreert wat ze zeggen
• vergeten wat je net gelezen of gehoord hebt
• …

Je bent volledig normaal! 

Verdriet volgt geen soepel pad en is voor iedereen weer anders. Niemand treurt en heelt op dezelfde wijze.  Het hangt af van wie of wat we hebben verloren, onze persoonlijke geschiedenis, onze culturele en spirituele overtuigingen en onze persoonlijkheid. Er is geen goede of verkeerde manier om verdriet te ervaren.

We hebben onze eigen interpretaties hoe om te gaan met verdriet. Er wordt vaak gezegd dat je er doorheen moet. Dit suggereert dat er een andere kant is waar iets ‘opgeklaard’ zou zijn. Mijn eigen ervaring en de ervaring die ik heb gekregen in mijn praktijk is dat mensen vaak ervaren dat het een gevoel van absorberen is, het opnemen van verdriet en dan nog een beetje en nog een beetje…

Intens verdriet heeft vaak met verlies te maken. Het verliezen van iemand die je lief is, verlies van gezondheid, baan, vertrouwen, de wijze waarop je gewend bent te leven. 

Sommige ervaringen zijn er niet om te vergeten en los te laten. In plaats daarvan, nadat het je hele leven eerst onderste boven zet, keert het je ook nog eens binnenste buiten.
Verdriet om groot verlies is vaak niet iets wat een duidelijk begin of eind heeft, alsof het een ´taak´ is die je uitzit om vervolgens verder te gaan. Het is een element in jezelf dat permanent verandert, het wordt een nieuwe manier van kijken en een nieuwe definitie van wie je bent.


Het gedicht van Susan Forbryt beschrijft dit:


~ DE LENS VAN VERLIES ~
Verdriet is vaak meer dan een moment of periode
het is meer een soort lens.
Een lens waarin de details
van alles verschijnt, vervormd,
of zelfs vergroot.
Ochtenden, wat er gezegd wordt,
bezittingen,
zonsondergangen en kustlijnen
zien er nu anders uit ...
Gevoelloosheid, woede,
verdriet en wanhoop
worden de nieuwe gebeden
stilletjes geuit en gehuild
te midden van de bewegingen van normaliteit.
Er is geen weg terug naar 
voorheen.
Dus je gaat door en gaat door,
maar houdt het in de buurt
de weemoed
van elk geheugen,
alsof het een doekje was
dat je bij elkaar hebt gepakt
om het zo op zijn plaats te houden
jouw blijvende
maar een gewonde hart.

Mensen met verdriet hebben zorg en aandacht nodig. Daarmee bedoel ik dat we onszelf naast de persoon plaatsen terwijl zij hun weg zoeken om te gaan met deze intense gevoelens. Het betekent ze te steunen terwijl zij een betekenis zoeken voor wat hun is overkomen. Het betekent een container zijn, een spiegel, een klankbord, een onderzoeker, een opvoeder, een advocaat, een rustonderbreking, een hulpje en een ontmoeting zijn.  Het betekent sterk en kwetsbaar zijn. Het betekent goed voor onszelf zorgen, vooral als we onze grenzen kennen, zodat we naast degenen kunnen blijven staan wiens zorg complex en uitdagend is.
􏰀