In de vele jaren die ik werk met verschillende mensen, is me duidelijk geworden dat wat echt heelt, de relatie is. Als mensen hebben we in onze vroege jaren, vaak binnen onze hechtingsrelaties, verschillende kwetsuren opgelopen. Deze vroege ervaringen kunnen diepe sporen achterlaten, die ons gedrag, onze emoties en onze manier van relaties aangaan beïnvloeden. Het herstel van deze kwetsuren gebeurt echter niet in isolatie, maar vaak in het contact met anderen. We hebben dan ook relaties nodig – zowel in therapie als daarbuiten – om nieuwe, gezonde ervaringen op te doen die ons helpen te helen.
Wat ik in mijn werk als therapeut vaak ervaar, is dat de therapeutische relatie zelf, het 'relationale' tussen cliënt en therapeut, het krachtigste instrument is voor heling. In het hier en nu, in het gesprek en de interactie die tussen ons plaatsvindt, kunnen we samen bij de 'verste vis'. Ik heb ervaren dat de dynamiek tussen mijzelf en de cliënt kan fungeren als een spiegel die ons in staat stelt om oude patronen te zien, ze te doorvoelen en op een nieuwe manier te ervaren. Als therapeut werk ik dan ook graag vanuit het hier en nu. Het is een plek waar we samen het contact aangaan, waar we nieuwsgierig kunnen zijn naar wat er in het moment gebeurt tussen ons. Het vraagt een openheid en aanwezigheid, waarin ik niet alleen luister naar de inhoud van het verhaal, maar ook naar de onderliggende gevoelens, lichamelijke sensaties en onbewuste reacties die voelbaar en waarneembaar worden als we er aandacht naartoe brengen. Vanzelfsprekend hebben we ook aandacht voor het verleden, het gezin van herkomst, gebeurtenissen die zich in de afgelopen maand hebben voorgedaan of ervaringen die je hebt gehad buiten de praktijk. Dat is absoluut van grote waarde om het geheel van wie je bent te begrijpen. Maar de 'verste vis' , ligt in wat er gebeurt tussen jou en mij in het gesprek dat we hebben. Het is om deze reden dat ik naast het werken met individuen me meer en meer ben gaan specialiseren in het werken met stellen (relatietherapie)en groepen (procesgroep). Hier komt de interpersoonlijke en intrapersoonlijke dynamiek meteen tot leven in de ruimte. In deze context is het vaak direct zichtbaar en voelbaar wat er tussen de mensen gebeurt. Het is een krachtig moment waarin de patronen, de onbewuste reacties en de emoties van de deelnemers in het 'nu' aanwezig zijn. Door hier subtiel een vergrootglas op te leggen, kunnen groepsdeelnemers en stellen in het moment zien wat ze onbewust in de interactie aan het doen zijn. Dit maakt de processen in de groep of relatie niet alleen inzichtelijker, maar biedt ook een directer pad naar begrip en verandering. De 'verste vis' wordt zo tastbaar en gemakkelijker te begrijpen, omdat we de dynamiek van het moment zelf kunnen ervaren, zonder tussenkomst van interpretatie op afstand. De interactie tussen is een unieke kans om te leren over jezelf en de ander. De dynamiek die hier ontstaat, biedt vaak een spiegel die zowel verhelderend als confronterend kan zijn. Door deze interacties niet alleen verbaal te onderzoeken, maar ook non-verbaal en in het moment te ervaren, kunnen we patronen doorbreken die anders moeilijk zichtbaar zouden zijn. Het is vaak juist in de onmiddellijke ervaring van het contact dat er ruimte ontstaat voor groei en verandering, doordat mensen zien wat ze onbewust meenemen in hun relaties en hoe dat hen of de ander beïnvloedt. Therapie is dan geen statisch proces van het aanleren van nieuwe vaardigheden, maar een dynamisch proces waarin de relatie zelf de kracht heeft om te helen. Het is de ruimte waarin zowel de cliënt als ik als therapeut samen een avontuur aangaan: het avontuur van het ontrafelen van oude verhalen en het ontdekken van nieuwe mogelijkheden voor verbondenheid en zelfbegrip. Het is een proces waarin we niet alleen praten over de toekomst of het verleden, maar waar we samen in het hier en nu leren wat het betekent om werkelijk te verbinden, te voelen, en te groeien. Comments are closed.
|
Archief
January 2025
|